Om te beginnen is het belangrijk om het hele plaatje even in kaart te brengen en te begrijpen. De frequentieregelaar haalt stroom en spanning uit het net. Dit is AC wisselspanning en dient éérst omgezet te worden naar DC gelijkspanning. Vervolgens kan de frequentieregelaar via een aantal transistoren in de eindtrap een signaal creëren dat overeenkomt met een soort “wisselspanning” echter nu opgebouwd uit een hoop blokgolven. De breedte van de blokgolf wordt gevarieerd om een soort wisselspanningssignaal na te bootsen.

Het nieuwe signaal stuurt nu de draaistroommotor aan. Zolang de motor moet werken om de last in beweging te krijgen werkt de motor motorisch. De motor is net als een dynamo, wanneer de last de motor aandrijft wekt de motor energie op. Die energie moet ergens heen en zal terugstromen naar de frequentieregelaar.

Sommige frequentieregelaars of modules hebben de functionaliteit de terugkomende energie weer terug te leveren aan het net. Maar over het algemeen is dit niet het geval aangezien dit vaak ook dure oplossingen zijn. De terugkomende energie wordt ook wel regeneratieve energie genoemd aangezien deze energie voortkomt uit generatorisch bedrijf van de motor.

De regeneratieve energie zorgt ervoor dat het gelijkspanningsniveau (DC kringspanning) oploopt. Op een gegeven moment is de kringspanning zodanig hoog dat de frequentieregelaar geen extra energie meer kan opslaan. Nu komt de remweerstand in het spel. De frequentieregelaar zet de “brake chopper” in, deze schakelt de remweerstand in aan de DC kringspanning. De stroom gaat lopen door de remweerstand en zal de stroom omzetten in warmte.

Op deze manier zorgt de frequentieregelaar ervoor dat de kringspanning niet te hoog oploopt en daarmee een storing voorkomt.

Voor het berekenen van de remweerstand, zie deze post.